زن ساده لوح عادی

 

 

آنکس که مرا نشاط و مستی داد
آنکس که مرا امید و شادی بود
هرجا که نشست بی تامل گفت:
«او یک زن ساده لوح عادی بود»
می سوزم از این دورویی و نیرنگ
یکرنگی کودکانه می خواهم
ای مرگ از آن لبان خاموشت
یک بوسه ی جاودانه می خواهم...
فروغ فرخ زاد